E-book kopen is een heel wat slechtere deal dan een boek kopen

E-book, ja, dat lijkt wel leuk; en ook mooi dat bijna alle ereaders op Gnu/Linux draaien.
Maar maakt dat het kopen van ebooks ook tot een verstandige zaak?
Richard Stallman vindt van niet onder de huidige voorwaarden en geeft de volgende argumentatie (pdf link); hier volgt een vertaling van zijn betoog:


Het gevaar van e-books

door Richard Stallman

In een tijdperk waarin de zakenwereld onze regeringen domineert en onze wetten (voor)schrijft, biedt elke technologische vernieuwing bedrijven al vooraf een kans om nieuwe beperkingen op te leggen aan het publiek. Technologieën zouden kunnen worden gebruikt om onze macht te vergroten maar ketenen ons in plaats daarvan steeds meer.

Met gedrukte boeken,

• U kunt er een met contant geld anoniem kopen.
• Dan bezit u het.
• U bent niet verplicht om een ​​licentie die het gebruik ervan beperkt te ondertekenen.
• Het formaat is bekend, en er geen prioritaire(in het bezit van de verspreider) technologie nodig om het boek te lezen.
• U kunt het boek weggeven, uitlenen of verkopen aan iemand anders.
• U kunt het fysiek scannen en kopiëren; soms is dat geoorloofd onder het auteursrecht.
• Niemand heeft de macht of mogelijkheid om je boek te vernietigen.

Vergelijk dat met Amazon e-books (vrij normaal):

• Amazon vereist dat gebruikers zich te identificeren om een ​​e-book te krijgen.
• In sommige landen, zet Amazon in de licentie dat de gebruiker het e-boek niet zelf bezit.
• Amazon eist dat de gebruiker een beperkende licentie accepteert op het gebruik van het e-boek.
• Het formaat is geheim en alleen proprietaire software kan het helemaal lezen, waarbij de gebruiker beperkingen worden opgelegd.
• Een ersatz vorm van "lenen" is toegestaan ​​voor een beperkt aantal boeken, voor een beperkte tijd, maar slechts met vermelding van de naam van de ​​andere gebruiker aan hetzelfde het gebruik monitorende systeem. Geven of verkopen is niet toegestaan.
• Kopieren van het e-boek is onmogelijk, hetgeen te wijten is aan Digital Restrictions Management in de software van de ereader. En het is verboden op basis van de licentie, die is restrictiever dan het auteursrecht.
• Amazon kan op afstand een e-book wissen met behulp van een (softwarematige) achterdeur. Deze achterdeur werd in 2009 gebruikt om duizenden exemplaren van George Orwell's 1984 te verwijderen .

Zelfs een enkele van deze inbreuken betekent al een stap terug ten opzichte van gedrukte boeken. We moeten e-books wel verwerpen, totdat onze vrijheid als gebruiker gerespecteerd wordt.
De bedrijven, die e-books verspreiden, zeggen dat het ontkennen van onze traditionele vrijheden moet worden voortgezet om de betalingen aan auteurs te garanderen. Het huidige copyright systeem is een waardeloze vorm om deze rechten te verzekeren; het is er veel meer op gericht om deze bedrijven zelf er beter van te laten worden. We kunnen de auteurs een betere ondersteuning bieden op andere manieren, die het niet nodig maakt onze vrijheid te beknotten , en zelfs het delen te legaliseren.

Twee methodes die ik voorstel zijn:
• Om belasting geld verdelen aan de auteurs op basis van de derdemachtswortel van de populariteit van elke auteur.
(Zie http://stallman.org/articles/internet-sharing-license.en.html.)
• Om ereaders zo te ontwerpen, dat gebruikers anonieme vrijwillige betalingen kunnen sturen naar auteurs.

E-books hoeven geen aanval op onze vrijheden, zoals die we die van gedrukte boeken kennen, te betekenen. Het is aan de bedrijven hierover te beslissen. Het is aan ons om ze stoppen in hoe ze er nu mee bezig zijn. De strijd is al begonnen.
Copyright 2011 Richard Stallman
Vrijgegeven onder Creative Commons Attribution Noderivs3.0. (GeenAfgeleideWerken) .

Hoe het beschermen van patenten tot grote maatschappelijke schade leidt

Het is niet toevallig dat er op dit moment grote belangstelling is voor de negatieve neveneffecten voor patenten en de overdadige bescherming van geestelijk eigendom. In RIP a Remix, een film die uitvoerig ingaat op de keerzijden van het beschermen van auteursrecht en geestelijk eigendom, wordt uitgelegd, dat de aanscherping van auteursrecht en patentering gezien moet worden als onderdeel van een internationale economische ontwikkeling. Waarin de VS zichzelf ziet als het brein die de mooie dingen bedenkt, die vervolgens in China worden geproduceerd en vervolgens over de gehele wereld vermarkt en gedistribueerd worden. Hoe meer waarde er uit het bedenken of research kan worden geput des te succesvoller zou deze internationale strategie tot zekerstelling van de Amerikaanse economische suprematie kunnen werken.

Mathijs Bouman schrijft een interessant artikel in de Groene van deze week
(overigens een zeer aanbevelenswaardig tijdschrift) over de patenttrollen die misbruik maken van de crisis door patenten van failliete firma's over te kopen en daarmee proberen bestaande bedrijven te chanteren.
Maar dat is slechts een actuele vorm van patentmisbruik: Met name in de Verenigde Staten, waar zo ongeveer ieder vaag idee patenteerbaar is, is de patentenoorlog uitgegroeid tot een effectieve bedrijfstactiek. In plaats van dat er wordt geconcurreerd om de gunst van de klant, vindt de strijd om marktaandeel plaats in de rechtszaal. Europese multinationals doen daar vrolijk aan mee.
Vorige week klaagde Nokia concurrent Apple aan, omdat de iPhone van Apple tien patenten van Nokia zou schenden. Het Israëlische softwarebedrijf Red Bend sleepte in dezelfde week Google voor de rechter omdat er in Google’s webbrowser Chrome gepatenteerde technologie zou worden gebruikt.
Hij concludeert :
In de meeste gevallen gaat het bij dit soort juridische gevechten niet om een oprechte strijd om de opbrengst van de eigen innovatie. Het patent is geen verdedigingsmiddel meer, maar een agressief aanvalswapen waarmee de tegenstander de weg naar de klant kan worden versperd. Daar was het natuurlijk nooit voor bedoeld. De bedoeling en de legitimiteit van het octrooirecht is om de noeste uitvinder de kans te geven om zijn investeringen terug te verdienen. Zonder bescherming tegen luie imitators heeft het voor hem geen zin zich jarenlang op te sluiten in het schuurtje. Zonder patenten is innovatie niet mogelijk. Dat was althans de theorie. De praktijk is vooral die van chanterende trollen en rijke multinationals die uitdagers het leven zuur maken.
En tot slot:
Onderzoekers van het Amerikaanse Phoenix Center rekenden onlangs uit wat het mislukte en misbruikte octrooirecht de economie kost. De rekening bedraagt ruim 25 miljard dollar per jaar aan juridische kosten en verdrongen zinvol onderzoek. Weggegooid geld dat we juist in crisistijd goed zouden kunnen gebruiken. Zodra de banken zijn gesaneerd en beleidsmakers hun handen vrij hebben, moet het octrooisysteem op de schop.

Het is belangrijk dat de free software licenties tot model wordt gekozen als alternatief op het patentsysteem en dat de diverse manieren waarop kennis zodanig tot marktgoed is verworden dat vrije verdere kennis-ontwikkeling ernstig belemmerd word, worden geanalyseerd en gewijzigd. De maatschappelijke schade van de sinds de negentiger jaren steeds verdergaander privatisering van het wetenschappelijke bedrijf is naar mijn idee enorm. De invloed van het bedrijfsleven op de universiteiten is zo groot als nooit tevoren en op vele terreinen zijn er geluiden dat aangaande de onafhankelijkheid van het wetenschappelijk onderzoek steeds meer vragen rijzen. Juist in de medische wereld neemt dat vaak dramatische vormen aan: manipulatie van onderzoek naar effectiviteit van medicijnen; het oprukken van twijfelachtige diagnoses en verdringing van menselijke zorg door de financiële belangen achter het massale voorschrijven van psychofarmaca. Laat dat nou net een van de weinige terreinen zijn waar de patenten wel een positieve rol spelen volgens Bouman.

Zie ook: http://www.kletskous.com/2009/11/11/microsoft-zegt-sudo-bake-me-a-patent-de-gebruiker-betaalt-wel dat een paar goede linken biedt om je verder in dit onderwerp te verdiepen.
Wat betreft softwarepatenten is dit dé site : http://en.swpat.org/wiki/Main_Page